Artikelen

Studenten uit Delft ontwikkelen een techniek om meer bacteriën te kunnen bewerken met biotechnologie. Vorige week sleepten ze een prijs binnen in Parijs. Lees meer in het tweede blog van de Delftse studenten.

Plantenetende aaltjes in de bodem scheiden feromonen af om met elkaar en hun omgeving te communiceren. Amerikaanse onderzoekers denken dat deze feromonen kunnen worden ingezet om het afweersysteem van planten te versterken, en daarmee de landbouw te verduurzamen.

Prarthana Mohanraju onderzoekt nieuwe varianten van CRISPR-Cas. “We zochten in een composthoop en vonden een nieuwe DNA-knipper.”

Brandwonden genezen met een inktviseiwit. Hoe kom je erbij? Lees het in dit tweede blog van Leidse studenten op weg naar de iGEM-biotechnologiecompetitie.

Ook team Delft is van start. Volg hen op weg naar de iGEM-competitie in Boston, waarbij ze een techniek ontwikkelen om meer bacteriën naar hun hand te zetten. In hun eerste blog: zien wetenschappers mogelijkheden in de techniek die het iGEM-team ontwikkelt?

Vervuiling, slechte werkomstandigheden en heel veel afval. De leerindustrie staat er niet goed op. Kweekleer kan op alle fronten voordelen bieden. Extra bonus: je hoeft er geen dieren voor te slachten.

In 2016 ontdekten Japanse onderzoekers een bacterie die PET-flessen gebruikt als energiebron. Wetenschappers hebben nu dit verteringsmechanisme doorgrond; de volgende stap is het efficiënter maken.

Bayer investeert miljarden in de ontwikkeling van een alternatief voor glyfosaat. Duitse onderzoekers stuitten al eerder op een vervanger voor de onkruidverdelger.

Het plastic PEF – een groen alternatief voor PET – maak je met duurzame bouwstenen, maar de productie is nog niet zo groen. De Groningse hoogleraar Katja Loos ontwikkelde daarom een manier om PEF te maken met enzymen.

Nederland wil in 2025 vooroplopen met proefdiervrije methoden. Organ-on-a-chip-technologie kan een belangrijke vervanger van dierproeven worden.

Op een plaats delict direct weten of er menselijk DNA in de sporen aanwezig is. Dat is mogelijk met een nieuwe methode die wat weg heeft van een zwangerschapstest.

Uit biomassa halen we duurzame energie, maar hout is dankzij de stugge structuur een lastige kandidaat. Het is moeilijk af te breken en dat kan efficiënter. De natuur heeft al oplossingen om hout te verteren: de houtborende pissebed. Daar kan de bioraffinage zijn voordeel mee doen.

De meest gebruikte variant van CRISPR kan zo’n tien procent van het DNA bereiken. Wetenschappers van MIT hebben dit verhoogd naar bijna vijftig procent.

Kun je een bacterie zo aanpassen dat hij precies dàt gaat doen wat jij van hem wilt? Die vraag is dit jaar inzet van het IGEM-competitie. We spraken team Utrecht.

Het is een van de grootste milieuproblemen van onze tijd: we gebruiken teveel energie, en daardoor verandert het klimaat. Door over te schakelen op andere dan fossiele energiebronnen zou je klimaatverandering kunnen vertragen of voorkomen. Biotechnologen zoeken naar die alternatieven.

Veel mensen vinden genetisch aangepaste planten maar een eng idee, en dat vinden we al twintig jaar. Is dat terecht?

Waar zouden we zijn zonder gist? Nergens, betoogt microbioloog Nicholas Money. Hij schreef een geestig boek over onze langdurige relatie met deze oeroude eencelligen.

De wereldbevolking neemt steeds maar toe. In 2050 zijn we met 9 miljard, en dan is het eind nog niet in zicht. Kan biotechnologie oplossingen bieden voor de wereldvoedselvoorziening en klimaatverandering?

De productie van plastic blijft maar groeien. Hoogleraar Industrial Sustainable Chemistry Gert-Jan Gruter ziet dat niet als een probleem, maar juist als een kans. Met biomassa wil hij de chemische industrie verduurzamen.

Mag CRISPR-Cas nu wel of niet? In de Verenigde Staten doet de overheid er niet moeilijk over, maar in Europa is men voorzichtig. Het Europese Hof oordeelde dat moderne biotechnologische technieken zoals CRISPR-Cas géén uitzondering op de huidige GMO-wetgeving vormen.

Zowel de chemische industrie als de natuur kunnen niet zonder katalysatoren. Groningse chemici ontwikkelden een nieuwe manier om natuurlijke katalysatoren te ontwerpen met niet-natuurlijke bouwstenen.

Hoe maak je een materiaal dat ‘geprogrammeerd’ is om bepaalde functies uit te voeren? Door vanaf het kleinste niveau, de nanodeeltjes, het materiaal gecontroleerd zichzelf op te laten bouwen. Net zoals levende materialen dat doen.

In grachten, kanalen en rivieren leeft een grote verscheidenheid aan organismen, variërend van waterplanten en watervlooien tot micro-organismen als bacteriën. Zij geven het water het zelfreinigende vermogen. Ze breken de afvalstoffen die in het water terechtkomen af en houden zo het water schoon en helder. De natuur heeft daar wel tijd en ruimte voor nodig.

Een deel van de organische stof in het afvalwater wordt door zogenaamde heterotrofe bacteriën met zuurstof geoxideerd tot kooldioxide en water. De energie die hierbij vrijkomt gebruiken de bacteriën om van het andere deel nieuwe biomassa te vormen.

Groepjes bacteriën (biofilms) zijn in staat om afvalwater schoon te maken. De vorm van zo’n biofilm, vlok of korrel, bepaalt hoe goed het zuiveringsproces verloopt.

Afvalwater bevat een grote hoeveelheid verschillende organische verbindingen. Die verbindingen zijn er individueel niet eenvoudig uit te halen. Bacteriën kunnen dat wel en zetten die gelijk om in andere nuttige verbindingen.

De wereld van afvalwaterzuivering is volop in beweging en zoekt naar mogelijkheden om niet alleen grondstoffen, maar zelfs ook energie uit huishoudelijk en industrieel afvalwater te halen.

De biologische zwavelcyclus vormt de basis voor een aantal industriële biotechnologische processen die zijn gericht op terugwinning en hergebruik van zware metalen en zwavel uit afvalwater en zure gasstromen.

Slimmer omgaan met afvalwater is een grote uitdaging. Door ecologische kennis, de integrale benadering van onze waterketen en ervaringen uit de landbouw te combineren, werd een grote stap gezet. Organismen kunnen afvalwater zuiveren en kunnen tegelijkertijd waardevolle stoffen produceren. Daarmee was het idee van de zoetwaterboerderij geboren.

In Nederland zijn sinds 2010 vier praktijk ‘nieuwe sanitatie’-concepten in gebruik genomen. Hierbij wordt zwart water (urine en fecaliën) gescheiden van grijs water (rest van huishoudelijk afvalwater) behandeld.